Amerykańskie drapacze chmur

Określenie „drapacz chmur” (skyscraper) dotyczy amerykańskiego wynalazku z okresu 1880–1990. Poza Nowym Jorkiem żadne miasto nie ma większej kolekcji drapaczy chmur. Miejscem narodzin wieżowców nie był jednak Nowy Jork; było nim Chicago niewiele ponad sto lat temu. Kluczowowe dla powstania nowoczesnych wieżowców były takie materiały jak stal, szkło i żelbet, ale tez inne wynalazki, na przykład wydajne pompy wodne i windy.

Określenie drapacz chmur przylgnęło do wysokich budynków pod koniec XIX wieku. Pierwotnie był to termin żeglarski odnoszący się do wysokiego masztu lub żagla. Według technicznej definicji drapacz chmur jest oparty na stalowym szkielecie (przeciwnie niż konstrukcje wznoszone przy użyciu technologii murarskich). W Stanach Zjednoczonych istnieje niepisana reguła, według której za wieżowiec uznawany jest budynek o wysokości przekraczającej 150 m.

Idea najwyższego budynku świata niosła ze sobą i pewien czar, i element konkurencyjności. Po wczesnym okresie rywalizacji o najwyższy budynek, Nowy Jork szybko wysunął się na prowadzenie przed Chicago. Projektanci z Chicago musieli ustąpić, ograniczeni prawem pozwalającym wznosić obiekty co najwyżej 40-piętrowe. Mniej więcej w roku 1920 nowojorscy przedsiębiorcy rozpoczęli rywalizację w ramach tej metropolii. Kulminacja wyścigu wypadła na początku lat 30., kiedy to w odstępie nieco ponad roku ukończono 40 Wall Street, Chrysler Building oraz Empire State Building, kolejno zdobywające tytuł najwyższego budynku w mieście. Ostatni z nich jest jedną z najbardziej znanych budowli. Przez ponad 40 lat był to najwyższy budynek świata, a choć prześcignęli go młodsi rywale, dla wielu jest  nadal królem wśród wieżowców.

Obecnie, mimo zniszczenia World Trade Center i stosunkowo powolnego tempa powstawania nowych budynków, żadne inne miasto na świecie nie liczy więcej ukończonych wieżowców o wysokości ponad 152 m. Jest ich tam 185. Natomiast panorama Chicago – miasta, w którym wymyślono wieżowce – nie mogła rosnąć, dopóki w 1960 r. nie złagodzono przepisów prawa budowlanego. Przez następne 15 lat powstało tam wiele wieżowców, z 442-metrowym Sears Tower na czele. Obecnie znajduje się tam 87 budynków powyżej 152 m.

Zobacz także:
WTC 10 lat po zamachu
4 największe dzielnice Nowego Jorku