Lindisfarne – Święta Wyspa

Lindisfarne to niewielka wysepka u północno-wschodnich wybrzeży Anglii. Jest częścią hrabstwa Northumberland, z którym połączona jest groblą komunikacyjną (ang. causeway). Stanowi jedno z najpiękniejszych i najciekawszych miejsc w Wielkiej Brytanii.

Lindisfarne to przykład wyspy pływowej (ang. tidal island). Dwa razy w ciągu doby odcinana jest od lądu falą przypływu, a połączenie z lądem odsłania się podczas odpływu. Ze względu na tę cechę wyspom pływowym przypisuje się wyjątkowy, mistyczny charakter. Dlatego też Lindisfarne zyskała miano Świętej Wyspy (Holy Island).

Wieki temu wysepka była ważnym ośrodkiem w rozwoju chrześcijaństwa na terenie Anglii. W 636 roku mnich i biskup irlandzki, święty Aidan, przybył tu z misją, która doprowadziła do restytucji chrześcijaństwa w Northumbrii. Klasztor, jaki święty założył na wyspie, na kilka dziesięcioleci stał się ośrodkiem misyjnym i kościelno-administracyjnym północnej Anglii. Wyspa znana jest również z najazdu wikingów w 793 roku. Spalenie i splądrowanie klasztoru na Lindisfarne było pierwszym w historii najazdem wojowników ze Skandynawii. Ten bezprecedensowy akt agresji traktowany jest jako początek epoki wikingów w Brytanii. Dziś z klasztoru pozostały jedynie ruiny, które są zachowane w dobrym stanie i dają wyobrażenie o tym, jak kompleks wyglądał w czasie swojej świetności.

Na terenie wyspy znajdują się także zamek i muzeum poświęcone historii tego niezwykłego miejsca.
Zobacz także: The Giant’s Causeway – mityczna Grobla Olbrzyma