Badanie urodynamiczne

Częste oddawanie moczu, uczucie parcia na pęcherz, niecałkowite opróżnianie pęcherza to powody, dla których lekarz może skierować cię na badanie urodynamiczne. Na czym ono polega i jak należy się do niego przygotować?

Cel badania

Badanie ma na celu zbadanie czy dolny odcinek dróg moczowych działa prawidłowo. Za pomocą specjalnego urządzenia (elektomiografu) dokonuje się pomiaru mięśni pęcherza i cewki moczowej, a ciśnienie panujące w pęcherzu moczowym mierzy manometr. Dzięki dokonanym pomiarom lekarz może określić, co jest bezpośrednią przyczyną zaburzeń w oddawaniu moczu.

Przygotowanie do badania

Przed badaniem konieczne jest wykonanie badania ogólnego moczu. Wykonywane jest również usg jamy brzusznej, a niekiedy badanie oceniające funkcję nerek.

Pacjent przed pójściem spać w dniu poprzedzającym badaniem powinien dokładnie się wypróżnić. Zalecana bywa lewatywa. Zalegający stolec mógłby zniekształcić pomiary. W dniu badania należy mieć pełny pęcherz. Badaniu nie mogą poddać się osoby z infekcją układu moczowego.

Jak wygląda badanie?

Badanie urodynamiczne poprzedza pomiar długości czasu mikcji oraz pomiar objętości zalegającego moczu w pęcherzu moczowym.

Pacjent oddaje mocz do specjalnego naczynia, a przeprowadzający badanie dokonuje stosownych pomiarów. Następnie chory rozebrany od pasa w dół kładzie się na wznak na fotelu, a prowadzący wykonuje znieczulenie miejscowe i zakłada cewnik. Dokonuje pomiaru objętości moczu w pęcherzu po mikcji. Drugi cewnik zakładany jest do odbytnicy i łączony z pierwszym, co umożliwia obserwację zmian ciśnienia w pęcherzu. Badanie trwa od godziny do półtorej godziny.

Powikłania

Badanie jest całkiem bezpieczne i może być powtarzane wielokrotnie. Nie ma specjalnych zaleceń po badaniu, ewentualnie lekarz może przepisać antybiotyk zapobiegający infekcji dolnych dróg rodnych. W rzadkich przypadkach dochodzi do przedziurawienia pęcherza. Po badaniu można odczuwać dyskomfort i pieczenie.