Nadżerka a ciąża

Nadżerka w ciążypowinna być zdiagnozowana przez lekarza. Niemniej jednak nie zagraża życiu lub zdrowiu kobiety w ciąży i jej dziecku. W celu oceny zaawansowania nadżerki należy wykonać badanie cytologiczne, a żeby określić jej wielkość, warto przeprowadzić kolonoskopię. W okresie ciąży przeważnie nie leczy się nadżerki, z tym czeka się do porodu. Wybór metody leczenia nadżerki jest bardzo ważny.

Przyczyny i objawy nadżerki

Nadżerka to ubytek w tkance nabłonka szyjki macicy, który jest spowodowany zaniedbanymi stanami zapalnymi, które rozwijają się w drogach rodnych kobiety. Skąd się biorą stany zapalne? Wywołują je infekcje bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Za powstanie nadżerki jest też odpowiedzialne uszkodzenie szyjki macicy powstałe na skutek poronienia lub porodu. Nadżerki występują też u kobiet, które używają tamponów lub środków plemnikobójczych. W grupie ryzyka znajdują się też panie aktywne seksualnie.

Niewielkie zmiany w drogach rodnych mogą nie dawać objawów. Zazwyczaj jednak objawy nadżerki to nieprzyjemne dolegliwości ciążowe, takie jak: zielone lub żółte upławy w ciąży, ból podczas współżycia, ból w plecach (zwłaszcza w ich dolnej części), bóle w podbrzuszu, plamienia międzymiesiączkowe. Krwawienia w ciąży to sygnał, że w organizmie dzieje się coś niepokojącego i konieczna jest wizyta u lekarza. Ginekolog stwierdzi, jak poważne są zmiany chorobowe. Warto pamiętać, że krwawienie może być spowodowane poronieniem.

Leczenie nadżerki

Jeżeli zmiana chorobowa jest niewielka, wówczas należy wstrzymać się z jej leczeniem aż do momentu, gdy urodzi się dziecko. Dopiero po porodzie będzie można nadżerkę bezpiecznie usunąć. Podczas ciąży rezygnuje się nawet z leczenia farmakologicznego, gdyż leki w ciąży nie są bezpieczne. Po ciąży nadżerkę można wyleczyć zupełnie, bez żadnych komplikacji. Niekiedy nadżerka jest wykrywana jeszcze przed zajściem w ciążę. Wówczas należy ją jak najszybciej usunąć. Nadżerka w ciąży może przybrać inną postać pod wpływem produkowanych w ciąży hormonów. Może przemienić się w polipy, zmieniać kolor na żółto-czerwony, może być krucha i zacząć krwawić.

Do metod leczenia nadżerki zaliczamy:

• kriokoagulację,
• koagulację chemiczną,
• elektrokoagulację.

Kriokoagulacja to inaczej zamrażanie. Do zmian chorobowych przytykane są końcówki, które wytwarzają bardzo niską temperaturę (-160, -180 stopni Celsjusza). Kriokoagulacja jest całkowicie bezpieczna. Zabieg jest przy tym bezbolesny i krótki. Wymrożony naskórek zostaje zastąpiony nowym. Koagulacja chemiczna to opatrunki. Nadżerkę smaruje się odpowiednimi preparatami. Zabieg należy powtarzać kilka razy. Elektrokoagulacja, czyli wypalanie, przebiega za pomocą iskry elektrycznej. Iskra elektryczna wypala uszkodzony nabłonek. Elektrokoagulacja jest zabiegiem bolesnym i niezbyt przyjemnym. Poza tym gojenie ran przebiega tak gwałtownie, że nabłonek bladoróżowy zlewa się z czerwonym. W związku z tym lekarz ma problemy z obserwacją zmian chorobowych. Na styku chorego i zdrowego nabłonka najczęściej powstaje nowotwór.