TOP 9: 9 NAJLEPSZYCH alternatywnych metod nauczania języków obcych (cz.2)

Zapraszam Was na kolejną część wpisu TOP 9: 9 NAJLEPSZYCH alternatywnych metod nauczania języków obcych. Jeśli przegapiliście poprzedni fragment to kliknijcie TUTAJ, a zostaniecie automatycznie przeniesieni.

• Metoda audiolingwalna

Metoda ta bazuje na zasadach teorii behawiorystycznej. Wiele zasad zostało zaadoptowanych od metody bezpośredniej, w pewnym stopniu jest ona uzupełnieniem braku mowy w metodzie bazującej na umiejętności rozumienia tekstu czytanego. Nowy materiał jest prezentowany pod postacią dialogu. Główny nacisk kładzie się tutaj na zapamiętywanie konkretnych fraz i zestawień wyrazowych. O gramatyce mówi się mało albo wręcz w ogóle — jeśli już, to naucza się jej w sposób induktywny. Umiejętności naucza się sekwencyjnie: słuchanie, mówienie, czytanie i pisanie. Słownictwo jest ograniczone, a jego nauka wynika z kontekstu. Wiele razy podczas nauki porównuje się różnice między L1 a L2. W trakcie lekcji nauczyciel bardzo często odwołuje się do materiałów audio i wideo, które to mają zapoznać uczniów z natywną wymową danego języka. Nauczyciel w trakcie kursu może korzystać z języka ojczystego, ale jedynie wówczas gdy instrukcje przez niego wydawane nie są zrozumiałe dla uczniów. Duży nacisk jest stawiany na wyłowienie wszystkich błędów popełnianych przez uczących się i ich korekcję.

• Metoda kognitywna

Za podstawę posłużyła tutaj teoria Noama Chomskiego. Jest ona zaprzeczeniem metody audiolingwalnej. Nie uznaje ona nawyków wyuczonych przez ciągłe powtarzanie i memoryzację. Według zasad tej metody zadaniem uczącego się jest rozumienie języka obcego, a także samodzielne tworzenie nowych zdań na podstawie tzw. kompetencji językowej. W celu osiągnięcia sukcesu osoby uczące się powinny zdobyć umiejętność odnajdywania się w naturalnych sytuacjach. Często wykorzystuje się metodę prób i błędów. W przeciwieństwie do metody audiolingwalnej błąd nie jest uważany za coś złego, ale pokazuje on, czy uczeń rozwija się i postęp w nauce ma miejsce. Metoda kognitywna pojawia się także w przypadku nauczania eklektycznego — uwypukla ona znaczenie błędu językowego, który traktowany jest jako wyznacznik kolejnych poziomów wiedzy, osiąganych przez uczących się. Metoda ta podkreśla twórcze, refleksyjne i analityczne przyswajanie języka obcego.

• Metoda reagowania całym ciałem (TPR)

Za jej ojca uważa się Jamesa Ashera, który uważał, że człowiek jest w stanie zapamiętać najwięcej gdy przysłuchuje się w milczeniu i wykonuje jakikolwiek ruch fizyczny. Nauczyciel wypowiada polecenia jednocześnie demonstrując żądaną akcję, a zadaniem osób uczących się jest naśladowanie go. Wszystko to w celu ograniczenia ilości wypowiadanych słów. Uczniowie muszą kojarzyć słowo z ruchem, odpowiadając na nie całym swoim ciałem. Asher tworząc tę metodę zakładał aktywizację całego mózgu — lewa półkula odpowiada za język, natomiast prawa za ruch fizyczny. Używa się jej przede wszystkim przy nauczaniu poleceń, trybu rozkazującego, gramatyki i słownictwa o odpowiedniej tematyce. Najlepiej adresować ją do małych dzieci, które oprócz nauki muszą także mieć czas na ruch fizyczny.