Przyczyny bielactwa

To poważna choroba skóry, która jest spowodowana brakiem możliwości wytwarzania melaniny. Takie schorzenie skutkuje zatem pojawianiem się na ciele plam, które z wiekiem mogą się rozrastać i dotykać także obszaru włosów. Jak powstaje taka skórna dolegliwość i czy istnieją sposoby jej leczenia?

Kilka przyczyn pojawienia się bielactwa

To defekt skórny polegający na braku pigmentu. Inna nazwa tej choroby to albinizm. Takie schorzenie jest często dziedziczone po rodzicach. Jeśli więc ojciec czy matka cierpieli z powodu tego defektu skórnego, prawdopodobnie także ich pociechę z czasem dopadnie ta nieestetyczna przypadłość. Choroba rozwija się bezobjawowo i nie powoduje bólu. Można ją jednak rozpoznać już w bardzo wczesnym stadium. Brakujący barwnik jest widoczny od urodzenia. Można zatem zacząć przewidzieć jej pojawienie się, kiedy dziecko ma bardzo jasną, różową skórę, która jest na tyle cienka, że widać przez nią naczynka krwionośne. Z czasem na policzkach może pojawiać się także rumień czy rogowacenie naskórka, a stąd już tylko krok do powstania bielactwa. Choroba ta cechuje się plamami, których brzegi często mają ciemne zabarwienie oraz wykazują tendencję do rozprzestrzeniania się. Zmiany barwnikowe skóry są bardziej widoczne, gdy schorzenie to dotyka osoby o ciemniejszym kolorze karnacji.

Co ciekawe, drugą przyczyną uwidocznienia się tej choroby może być także silny wstrząs psychiczny, który był wynikiem podrażnienia układu nerwowego. Skutkiem takiego doświadczenia są zaburzenia w obrębie komórek barwnikowych, które ulegając rozpadowi, ujawniają się w postaci białych plam na ciele. Bielactwo nabyte może być także efektem ubocznym zaburzeń ogólnych mechanizmów odpornościowych. Ryzyko zachorowania wzrasta również u osób cierpiących na choroby tarczycy czy cukrzyków.

Czy bielactwo da się wyleczyć?

Niestety jak dotąd nie wynaleziono sprawdzonego środka, który w pełni eliminowałby plamy. Metody, które się stosuje, mają na celu jedynie zniwelowanie skutków odbarwień skóry oraz wyrównanie kolorytu. Są to jednak rozwiązania krótkoterminowe. Defekt skórny lekko zaleczony, po pewnym czasie znów o sobie przypomina i zabieg trzeba powtarzać od nowa. Życie z takim zaburzeniem barwnika to prawdziwa udręka i niekończące się wizyty w poradniach dermatologicznych czy gabinetach kosmetycznych. Często używa się fotochemioterapii, która polega na naświetlaniu skóry promieniowaniem UV stosowanym w połączeniu z lekami uczulającymi. Innym sposobem radzenia sobie z tą przypadłością jest także terapia sterydami. Obie te metody dają świetne rezultaty, jednak warunkiem jest przeprowadzenie ich we wczesnym stadium choroby. Na plamy skórne pomaga też wyciąg z dziurawca. Taka metoda jednak nie może być stosowana na własną rękę, bo niewłaściwe użycie powoduje oparzenia.
Przy takim defekcie skórnym należy unikać słońca. Odbarwione miejsca są bowiem dużo bardziej narażone na opalanie, więc łatwo o poparzenia, których konsekwencją mogą być nawet zmiany nowotworowe. Wychodząc na plażę wskazane jest zatem przebywanie w cieniu i używanie kremów z wysokim filtrem.