Samotne rodzicielstwo

W Polsce 0,3% gospodarstw domowych składa się z samotnych ojców, podczas gdy samotne matki budują 3,3% rodzin. Samotne rodzicielstwo jest ogromnym wyzwaniem. Wychowanie dziecka w pojedynkę wymaga od opiekuna wielu wyrzeczeń i składa się z szeregu wyzwań. Pod wieloma względami samotne wychowanie dziecka jest równie satysfakcjonującym doświadczeniem co wspólna opieka, jednak istnieje także wiele problemów charakterystycznych dla rodzin niepełnych.

Samotne wychowanie dziecka

W większości przypadków samotnym rodzicem zostajemy wskutek rozwodu, jednak śmierć współmałżonka również zmusza nas do wychowania dzieci w pojedynkę. Wielu samotnych rodziców zdecydowało się także na urodzenie lub adopcję dziecka i wychowanie go bez udziału partnera. Samotne rodzicielstwo może być dość dramatyczną zmianą w twoim życiu, jednak nie zapominaj o tym, że nawet taka sytuacja rodzinna może przynieść satysfakcję zarówno tobie, jak i dziecku. Szczególnie jeżeli masz za sobą rozwód, to doskonale zdajesz sobie sprawę z faktu, że samotne rodzicielstwo jest lepszym rozwiązaniem niż wychowywanie potomstwa w burzliwym małżeństwie. Wielu rozwodników podkreśla swoje zadowolenie z rozwiązania związku – mogą rozpocząć nowe życie bez konieczności znoszenia ciągłych sprzeczek w małżeństwie "dla dobra dziecka".

Większość samotnych rodziców podejmuje pracę zarobkową. Nawet jeżeli w czasie trwania małżeństwa pozostają bezrobotni, to po rozwiązaniu małżeństwa szukają dodatkowych źródeł dochodu. Chociaż poszukiwanie pracy i wykonywanie konkretnych zawodów może być stresujące, wiele samotnych matek chwali sobie niezależność wiążącą się z regularnie otrzymywanym wynagrodzeniem. Dodatkowo, dobra praca i godziwa płaca zapewniają samotnemu rodzicowi poczucie spełnienia i możliwość utrzymania niepełnej rodziny.

Dziecko z rozbitej rodziny

Gdy dziecko obserwuje matkę odnoszącą sukcesy w sferze zawodowej, wykształca w sobie szacunek dla rodzicielki i ma szersze spojrzenie na rolę kobiety w społeczeństwie. Dziewczynki wychowane przez samotną matkę dostrzegają o wiele więcej możliwości na odniesienie sukcesu zawodowego w dorosłym życiu, niż ich koleżanki wychowane w pełnych rodzinach lub przez matki zajmujące się domem.

Wielu ludzi uważa, że potomstwo wychowujące się w niepełnych rodzinach wykazuje problemy z zachowaniem i charakteryzuje się niską samooceną dziecka. Dzieci te uważa się również za słabych uczniów w szkole. Jednak stereotypy nie mają wiele wspólnego z prawdą. Dzieci z rozbitych rodzin mają nie więcej problemów z nauką i emocjami, co ich koledzy i koleżanki wychowywani przez obojga rodziców. Niska samoocena najczęściej wiąże się ze skromnymi dochodami opiekuna, jednak nie jest to problem dotyczący wyłącznie samotnych rodziców – bieda może dotknąć również pełne rodziny.

Samotny rodzic, dążący do zapewnienia potomstwu jak najlepszych warunków życia, często spędza w pracy długie godziny, przez co nie może zapewnić dziecku wystarczająco dużo uwagi. Jednak tym bardziej ceni sobie godziny spędzone na rodzinnych zabawach. Samotny rodzic jest w stanie nawiązać z dzieckiem dużo bliższą więź, niż w przypadku tradycyjnej rodziny z obydwojgiem rodziców. Ważny staje się również kontakt z pozostałymi członkami rodziny, takimi jak wujkowie, ciocie, babcie i dziadkowie.