Statua Wolności

Waży niemal 230 ton przy wzroście 46,5 metra i prawie każdy turysta będący w Stanach Zjednoczonych chce ją zobaczyć. Dla emigrantów jest natomiast symbolem „American Dream”, był to najczęściej pierwszy widok na ziemi amerykańskiej w czasach przed erą samolotów.

Statua Wolności (Statue of Liberty) znajduje się na Wyspie Wolności (Liberty Island), na terenie objętym jurysdykcją stanu Nowy Jork. W prawej ręce dzierży zapaloną pochodnię, w lewej natomiast tablicę z datą przyjęcia Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych — July IV, MDCCLXXVI. Powstała w latach 1884–1886 zgodnie z projektem Frédérica Auguste’a Bartholdiego, Gustawa Eiffla oraz Richarda Morrisa Hunta. W stulecie ogłoszenia niepodległości przez Amerykę Statua Wolności podarowana została jej przez Francję na znak przymierza między tymi krajami z czasów wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (American Revolutionary War 1775–1783).

Pierwotnie statua została wzniesiona we Francji, następnie rozebrana na części i przewieziona do USA statkiem. Już w 1870 roku Bartholdi zbudował miniaturowy model statui, mierzący zaledwie 11,5 metra, który znajduje się obecnie w Ogrodzie Luksemburskim w Paryżu.

Od 1984 roku Statua Wolności znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. W 2007 roku była jedną z 20 finalistów w konkursie o miano Nowych Siedmiu Cudów Świata.

Po atakach 11 września 2001 roku taras widokowy w koronie statui zamknięto dla turystów. Dopiero podczas tegorocznych obchodów Święta Niepodległości ponownie otwarto taras dla zwiedzających. Jednak od niemal 100 lat nie można wejść na najwyższą część ramienia ani znicz. Aby zwiedzić statuę konieczna jest wcześniejsza rezerwacja w postaci Monument Access Pass, dziennie dostępna w ilości zaledwie 3000 sztuk, przy około 15 000 odwiedzin wyspy dziennie.

O ponownym otwarciu korony dla zwiedzających możemy przeczytać m.in. na portalu CNN oraz na portalu Gazeta.pl

Źródło: Wikipedia