Czy on naprawdę sam się nie domyśli? Czyli psychologiczne różnice między kobietą i mężczyzną

Zdarza ci się mieć paskudny dzień, kiedy masz wszystkiego dość? Marzysz o tym, żeby twój mężczyzna cię przytulił, pocieszył, rozpoznał po twojej minie, że coś jest nie tak… A on nic nie widzi! Kiedy pyta: Czy coś się stało?, odpowiadasz: Nie, nic. Wszystko świetnie! I jesteś bliska płaczu… A on nadal nic nie rozumie. Cieszy się, że jest dobrze, „bo już się martwił”…
Psychika kobiety i mężczyzny bardzo się różnią. W mniejszym lub większym stopniu, ale zawsze. Świadomość tego, że twój partner postrzega świat inaczej, może wam pomóc lepiej się porozumiewać. W końcu razem idealnie się uzupełniacie, a każde z was wnosi do związku coś twórczego.

Kobieca intuicja

Kobiety potrafią czytać między wierszami. Rozumieją nawet to, czego się nie mówi. Wydaje im się oczywiste, że każdy tak ma. Niestety, logiką mężczyzn rządzą zupełnie inne prawa. Traktują oni wysyłane im komunikaty dosłownie. Kiedy kobieta mówi: Wszystko w porządku, mężczyzna uważa, że faktycznie tak właśnie jest. Kiedy mówi, że wieczór jest taki romantyczny, ale trochę jej chłodno, mężczyzna natychmiast wpada na świetny pomysł i oddaje jej swoją bluzę, podczas gdy ona dała mu do zrozumienia, aby ją przytulił.

IQ i emocje

Inteligencja kobiety związana jest z jej emocjonalnością. Na przykład: najlepiej zapamięta wykład profesora, który ją pociąga i którego lubi. Nastawienie do drugiego człowieka determinuje to, jak dobrze wykona konkretne zadanie. Dla mężczyzny nie ma to żadnego znaczenia. Bez względu na lubienie lub brak sympatii do kogoś, potrafi odsunąć emocje na bok. Myśli: Jest zadanie – trzeba je wykonać.

Kobieta ma w tej samej półkuli mózgowej ośrodek przeżywania i okazywania uczuć, natomiast mężczyzna w dwóch różnych półkulach. Dlatego też kobietom dużo łatwiej mówić o swoich uczuciach. Częściej mają też taką potrzebę. Mówienie o swoich przeżyciach i uczuciach pomaga im. Czasem dzielą się swoimi kłopotami z wieloma osobami. Mężczyźni odwrotnie, nie potrafią i nie lubią mówić o tej sferze swojego życia. Kiedy mają problem, którego nie potrafią rozwiązać, nie rozmyślają o tym. Idą pograć w piłkę, albo włączają telewizor. Kobieta w takiej sytuacji przeżywa trudność całą sobą i często nie ma ochoty na zaplanowaną wcześniej aktywność. Rozmyślanie o problemach powoduje częstszą zachorowalność kobiet na depresję. Odwrotnie jest natomiast z samobójstwami: częściej popełniają je mężczyźni, którzy traktują odebranie sobie życia jako formę rozwiązania problemu.

„Czy ty mnie w ogóle słuchasz?”

Podobnie jak z mówieniem o uczuciach, mężczyznom trudniej jest słuchać. Często nie rozumieją kobiecych wahań nastroju, chandry, wypytywania o szczegóły. Każdego dnia czują się podobnie, podczas gdy kobiety są w różnych fazach cyklu miesiączkowego i w zależności od tego czują się lepiej lub gorzej. Kobieta ma potrzebę mówienia o tym, jak się czuje, mężczyzna tego nie rozumie. Patrzy na świat bardziej pragmatycznie. Kiedy mówisz: Głowa mnie boli, źle się czuję, chcesz mu zakomunikować: Przytul mnie. On odpowiada: To weź tabletkę! Dlaczego jeszcze nie wzięłaś?.
I to jest normalne.

Ważne czy pilne?

Pamiętaj, że dla mężczyzny praca jest bardzo ważna. Nadmiar wolnego czasu jest dla niego bardzo trudny do zniesienia. Dużo trudniejszy niż przepracowywanie się! Lubi też zajęcia o dużej przydatności. Może nie przykładać się do pielenia twojej grządki czy zmywania naczyń po deserze, ale jeśli w domu zepsuje się coś bardzo ważnego, na pewno poświęci całe swoje serce naprawie.

Z kolei kobiety mają trudności z odróżnieniem spraw pilnych od ważnych. Często właśnie te pierwsze traktują priorytetowo.
„Widzisz mnie? Słyszysz mnie? To teraz mówię…”

Mężczyzna ma mniejszą podzielność uwagi. Nie potrafi robić kilku rzeczy naraz. Jak zajmie się jedną czynnością, lubi skoncentrować się tylko na niej i ją dokończyć. Dlatego tak trudno oderwać męża, który naprawia swój samochód lub komputer, pomimo że w tym czasie stygnie mu obiad. Ta niepodzielność uwagi sprawia, że mężczyzna skoncentrowany na jednej czynności czasem udziela zdawkowych odpowiedzi osobie, pytającej go o coś niezwiązanego z jego zajęciem. Może udzielić konkretnej odpowiedzi, której po fakcie zaprzeczy, nie będzie jej w ogóle pamiętał! Jego głowa jest bowiem zaprzątnięta zupełnie czymś innym. Jeśli więc chcesz zakomunikować mężowi coś ważnego, spraw, aby na ciebie patrzył, i upewnij się, czy cię słucha – nie tylko słyszy. Najlepiej tak jak w cytowanym powyżej pytaniu.