Bajkoterapia

Bajka jest dobra na wszystko. Wprowadza maluszka w trudny świat emocji i wrażeń. Uczy akceptowalnych przez otoczenie zachowań i radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Rozwija wyobraźnię, słownictwo i rozbudza ciekawość świata. Bajka zrelaksuje, pocieszy i rozweseli. Na problemy wychowawcze najlepsza będzie bajka terapeutyczna.

Bajkoterapia dla dzieci

Bajkoterapia to nic innego jak terapiaprzez bajki. Chyba nie ma dziecka, które nie lubiłoby ich słuchać. Jak zapewniają psycholodzy i pedagodzy, odpowiednio skonstruowana bajka wyleczy zranione dziecięce serduszko, rozwieje irracjonalne lęki oraz pomoże przetrwać trudne życiowe chwile.

Wszystko, co nowe, budzi w dziecku lęk. Maluszek stresuje się pierwszym dniem w przedszkolu, wizytą u dentysty, wakacyjnym wyjazdem. Pierwsze znajomości obfitują w trudne sytuacje, którym dziecko musi samo stawić czoła. Rodzice powinni mieć świadomość, że nie uchronią dzieci przed całym złem tego świata. Jednak opowiadanie bajek, w których bohaterzy napotykają na podobne problemy i wskazanie na przykładowe ich rozwiązania, z pewnością uczynią dziecięcy świat przyjaźniejszym.

Dobra bajka  pomoże uporać się z negatywnymi emocjami. Już samo ich nazwanie rozładuje złą energię. Uświadomienie i wyartykułowanie emocji nadaje sens trudnej sytuacji i pomaga w jej zrozumieniu. Gdy dziecko dostrzeże i zrozumie problem, nic nie szkodzi na przeszkodzie, aby dalsza część bajki wskazała na przykładowe rozwiązanie problemu. Przy pomocy bajki można przełamać lęki u dzieci i zmotywować je do działania, a nie kurczowego trzymania się maminej spódnicy. 

Nie zapominajmy o podstawowej funkcji bajki – zrelaksowaniu. Historyjki dla dzieci doskonale wyciszają i przygotowują do snu po dniu pełnym wrażeń. Wprowadzając w dobry nastrój, zapewniają maluszkom spokojny sen.

Bajka terapeutyczna

Jak powinna być skonstruowana dobra bajka terapeutyczna? Główny bohater powinien znaleźć się w trudnej sytuacji, która jest metaforą sytuacji dziecka. Dzięki temu bajka ułatwi dziecku identyfikację z problemem i jego zrozumienie. Bohater powinien mieć wspólne cechy z dzieckiem, ale nie na tyle, aby malec mógł się z nim utożsamić. Nadaj postaci jak najbardziej fikcyjne i nierozpoznawalne imię.

Miejsce akcji ulokuj w znajomej dziecku przestrzeni. Może to być przedszkole, plac zabaw lub baśniowa kraina, która rządzi się podobnymi prawami do tych, których powinno przestrzegać dziecko.

Do akcji bajki wprowadź przyjaciela, który wysłucha głównego bohatera i pomoże znaleźć mu wyjście z trudnej sytuacji. Unikaj moralitetów i stopniuj emocje – od łagodnych, przez apogeum, po powolne wygaszanie emocji, aż do szczęśliwego zakończenia. Nazywaj emocje bohaterów, aby dziecko potrafiło w przyszłości określać swoje stany emocjonalne.

Bajka przyniesie ulgę, pokaże, że występujący u dziecka problem dotyka też innych. Po zakończeniu bajki staraj się wstrzymać od komentarzy i pozwól bajce żyć własnym życiem. Utrwal przekaz wspólną ilustracją bajki. Być może malec sięgnie po radę, jaką skrzętnie przemyca opowieść. Jeśli nie teraz, to może w przyszłości.