Rozmowa z dzieckiem

Słuchanie, zachowanie spokoju, wyrażenie akceptacji, niesienie pomocy i zachęcanie do rozmowy – to główne zasady rozmowy z dziećmi. Rozwój dzieci to nie tylko zdobywanie dodatkowych centymetrów i umiejętności, ale też nawarstwienie się nowych kłopotów. Maluch nie zawsze potrafi sobie sam z nimi poradzić i szuka pomocy u rodziców. Jeżeli dorośli przyjmują wówczas postawę oceniającą, nie powinni się dziwić, że maluch traci do nich zaufanie. Jeżeli relacje ojciec-syn, matka-córka są zaburzone, pojawiają się problemy z dziećmi.

Słuchanie i opanowanie

Tobie, jako rodzicowi przychodzi często zmierzyć się z trudnymi nieraz decyzjami lub wyborami, zwłaszcza odnoszącymi się do wychowania dziecka. Do takich zdecydowanie należy określenie, z jaką postawę przyjmiesz w stosunku do swojego dziecka, gdy ono przyjdzie z problemem. Szczera rozmowa z maluchem może być trudna. Jednak pamiętaj, dziecko uczy się na swoich błędach i jeszcze nie raz popełni głupstwo lub wpakuje się w kłopoty. Dlatego, jeśli chcesz, by malec zdobył do ciebie zaufanie, w trakcie rozmowy z nim kieruj się kilkoma wytycznymi. Po pierwsze – słuchaj tego co ono do ciebie mówi. To dziecko decyduje, w którym momencie jest w stanie się przełamać na tyle, żeby opowiedzieć ci o czymś. Dużym błędem wychowawczym jest brak czasu dla dziecka. Gdy dziecko chce rozmowy, zostaw dotychczasowe zajęcie i skup się na dziecku. W końcu jest ono ważniejsze od obejrzenia wiadomości lub dokończenia książki. Raz nadwyrężone relacje z dzieckiem bardzo trudno potem naprawić.

Po drugie – zachowaj spokój, bądź opanowany. Dziecko nabroiło, trudno. Zamiast denerwować się, krzyczeć lub ironizować, pomóż mu. Jesteś dorosły i w tym momencie, to dziecko jest od ciebie zależne. Wyobraź sobie, że jesteś podwładnym, który musi powiedzieć coś niewygodnego szefowi. Jak chciałbyś zostać potraktowany? Czy tak jak traktujesz czasami swoje dziecko? Zamiast wybuchać złością i wymyślać maluchowi, pomóż mu wyciągnąć wnioski z jego czynów. Zobaczysz, że taka nauka da więcej korzyści, niż twoje wykrzyczane wyrzuty. Dziecku należy się taki sam szacunek, jakim ono darzy ciebie.

Akceptacja i pomoc

Kiedy pojawiają się problemy wychowawcze zastanawiasz się, co takiego siedzi w twoim dziecku, dlaczego jest ono takie, a nie inne. Cóż, może problem wynika z twojego zachowania. Jeżeli maluch nie czuje się akceptowany i kochany ponad wszystko przez ciebie, nie zaufa ci. Jeżeli podczas pierwszych prób rozmowy, ty reagowałeś złością, dziecko boi ci się powiedzieć kolejny raz o swoich problemach. Maluch stara się sam rozwiązywać swoje kłopoty i nierzadko wpada przez to w kolejne. O braku akceptacji przez ciebie świadczą złośliwości, krytykowanie dziecka, umniejszanie i bagatelizowanie jego problemów.

Zamiast wpadać w ton moralizatorski, postaraj się pomóc maluchowi, możesz udzielić mu przyjacielskiej rady. Gdy ten nie radzi sobie w szkole, siądź z nim i zacznij pomagać mu w lekcjach. Zwroty typu: „spójrz na Olę, ona przynosi piątki z matematyki”, „ja w twoim wieku…”, „jesteś beznadziejny”, to zamykanie drzwi jakiemukolwiek porozumieniu między rodzicem a dzieckiem.

Jeżeli widzisz, że dziecko ma problem, zachęć go do rozmowy. Możesz poopowiadać mu o swoich kłopotach szkolnych. Na pewno jakieś miałeś.