Talasoterapia to technika leczenia, w której do poprawy samopoczucia wykorzystywane są właściwości wody morskiej oraz nadmorskiego piasku i klimatu panującego w tym rejonie.
Nazwa talasoterapia wywodzi się z języka greckiego, termin ten wprowadził francuski lekarz La Bonardiere w roku 1869. Oznacza on leczenie morzem.Zalety wody morskiej dostrzegał już sam Hipokrates, ale dopiero w roku 1750 wpływ nadmorskiego klimatu na stan zdrowia został opisany przez angielskiego lekarza w książce Wykorzystanie morza w leczeniu chorób gruczołów.
W talasoterapii poprawa formy i samopoczucia następuje w wyniku działania wody morskiej bogatej w chlorek sodu oraz sole mineralne, witaminy, aminokwasy i pierwiastki takie jak: magnez, miedź, jod, fluor itp. Bardzo dużą rolę odgrywa także sam klimat, a to za sprawą powietrza bogatego w tlen. Poza tym są w nim zawarte jony ujemne, które działają uspokajająco. Antystresowo działa także stała temperatura utrzymującą się nad morzem i szum morskich fal, natomiast bryza morska i słoneczna aura aktywują funkcje organizmu.
Dolegliwości i choroby, które są leczone talasoterapią:
choroby dróg oddechowych,choroby endokrynologiczne,choroby stawów (zwyrodnienia, nerwobóle lędźwiowe),choroby kości, choroby reumatyczne,niewydolność krążenia żylnego,choroby dziąseł i zębów,powikłania po złamaniach i zwichnięciach, a także po zabiegach chirurgicznych,nadwaga,cellulit,złe samopoczucie wynikające z bezsenności, osłabienia, przemęczenia.
Choroby będące przeciwwskazaniem do stosowania zabiegów talasoterapii:
nowotwory (przerzuty, nawroty choroby),nadczynność tarczycy,uczulenie na jod,choroby skórne poza łuszczycą,choroby psychiczne jak np. schizofrenia,AIDS.
W przypadku osób chorych na serce czy nowotwór zalecana jest szczególna ostrożność i wykonywanie zabiegów stopniowo.
Ze względu na zmienne właściwości wody morskiej trudno o dokładne zbadanie pozytywnych rezultatów tych zabiegów, natomiast wiadomo, że osoby korzystające z talasoterapii rezygnowały z dalszego leczenia bezsenności oraz bólu.
Przed rozpoczęciem kuracji talasoterapii zazwyczaj odbywa się badanie lekarskie mające na celu ocenę stanu zdrowia kuracjusza i dobranie dla niego odpowiedniego programu zajęć. Zabiegi odbywają się cztery razy dziennie, a pozostałą część dnia można wykorzystać na relaks np. w saunie czy łaźni lub ćwiczenia czy spacery. Aby talasoterapia mogła przynieść efekty, zaleca się pobyt w ośrodku co najmniej 6 dni, najlepiej jednak zaplanować wyjazd do ośrodka na 10–12 dni, ale 2 razy w roku. W skład programu wchodzą ćwiczenia rehabilitacyjne, marsze w basenie, natryski wodą morską, masaże oraz kąpiele w piasku stosowane np. u osób mających nadwagę. Podgrzany gorący piasek o temperaturze 45 º kładziony jest na ciało kuracjusza, tworząc 3–4 centymetrową warstwę.
Wybierając ośrodek, warto sprawdzić jaki program oferuje. Poza tym należy mieć na uwadze, że co innego zapewni nam nasze polskie morze, a co innego pobyt np. nad Morzem Śródziemnym, które słynie z relaksacyjnych właściwości oraz pobudzania skóry do produkowania witaminy D. Jeżeli nie planujesz wyjazdu do ośrodka terapeutycznego, to może warto pomyśleć jeszcze o wakacjach nad morzem, aby zapewnić swojemu organizmowi jod, ukoić nerwy, a także odpocząć na rozgrzanym piasku. Nie od dziś wiadomo, że sam pobyt nad morzem ma nieoceniony wpływ na zdrowie i samopoczucie.
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze