Czesława Kurek

Poranek pierwszego wspólnego dnia jest sielanką. Dzieciaki wstają z łóżek, z przyjemnością siadają przy stole w kuchni i zjadają śniadanie. Zrobiłam im kanapki z szynką, pomidorem i szczypiorkiem. Takie, jak robiła moja mama na świąteczne śniadanie. Dla mnie ten dzień jest odświętny – znowu jest nas więcej, znowu w domu słychać dzieci, znowu jest kogo wprowadzać w świat. CZYTAJ WIĘCEJ

Początek nie był łatwy. Najpierw długo nas poznawali w ośrodku adopcyjnym, w ośrodku opieki społecznej, spotykaliśmy się z psychologami, w końcu zakwalifikowali nas na kurs. Kilka miesięcy wspólnych spotkań, w czasie których słuchałam mojego męża, jak opowiadał o naszej rodzinie, i jeszcze raz na nowo przeżywałam te nasze wspólne trzydzieści parę lat. CZYTAJ WIĘCEJ