Moje dziecko ma wilczy apetyt! List do Dietetyka

Zwykle rodziców cieszy każdy kęs dziecka, każda dodatkowa porcja. Jednak w czasach fast foodów, a tym samym wzrostu otyłości u dzieci coraz więcej osób ma powody do zmartwień. Zmiana nawyków żywieniowych wydaje się więc nieunikniona i z pewnością nie może ominąć dorosłych. Jak powinno wyglądać menu dwunastolatka wyjaśnia konsultant ds. prawidłowego odżywiania, Agnieszka Boryna.

Pani Agnieszko!

Maria

***

Agnieszka Boryna - konsultant ds. prawidłowego odżywiania. Absolwentka Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Obecnie prowadzi warsztaty prawidłowego odżywiania dla osób, które mimo katorżniczych diet nie uzyskują wymarzonej sylwetki, dla osób z niedowagą, które chętnie przyjmą parę kilogramów, oraz dla osób, które po prostu chcą usystematyzować i rozszerzyć swoją dotychczasową wiedzę. Prywatnie uwielbia wypróbowywać nowe przepisy kulinarne i wyszukiwać zdrowszej alternatywy tradycyjnych  polskich dań. Otwarta i ciekawa wszystkich eko nowości pojawiających się na rynku.

Pani Mario,

Wbrew pozorom, zdecydowanie większy problem jest z dziećmi, u których stwierdza się nadwagę a nawet otyłość, niż z niejadkami. Niestety, żyjemy w czasach, w których siła rażenia reklam telewizyjnych i dostępność fast foodów czy słodyczy jest ogromna. Otyłość u dzieci w ciągu ostatnich 20 lat wzrosła trzykrotnie. Specjaliści ostrzegają, że pokolenie dzisiejszych dzieci będzie pierwszym, które będzie żyło krócej od swoich rodziców. Lekarze alarmują i nazywają ten problem epidemią.

Jeżeli od najmłodszych lat przyzwyczajamy dziecko do smaków takich jak: słodki czy słony, napojów gazowanych, to im dziecko starsze, tym trudniej będzie nam je przekonać, że to co jadły czy piły do tej pory, jest niezdrowe. W końcu te smaki znają dzięki rodzicom, więc trudno jest im zrozumieć, dlaczego rodzice chcieli dla nich... źle. Poza tym jest również czynnik taki jak szkoła i sklepiki szkolne. Tylko w nielicznych dyrektorzy zaczęli kontrolować ich asortyment i zamienili automaty ze słodkimi, gazowanymi napojami na te, w których można kupić świeżo wyciskany sok z owoców. Okazało się, że nie mając wyboru, zaczęło to dzieciom odpowiadać i nawet smakować. Niestety, takie szkoły można policzyć na palcach jednej ręki.

Wspomina Pani, że nie mieszkacie sami, a to jest kolejny czynnik utrudniający uczenie syna prawidłowego odżywiania - rodzina i dziadkowie, którym trudno jest wytłumaczyć, że przekarmiając dziecko, wyrządzają mu ogromną krzywdę. Musimy pamiętać, że dziecka z nadwagą nie odchudzamy. Jest to młody organizm, który bardzo intensywnie się rozwija i o typowych dietach, które znamy jako dorośli, należy zapomnieć. W takiej sytuacji po prostu zmieniamy nawyki żywieniowe, sposób przygotowywania potraw i przede wszystkim zawartość lodówki i magicznych szuflad ze słodkościami. Zmiany te zaczynamy nie od dziecka tylko od siebie i całej rodziny. Jeżeli dziecko dostanie do jedzenia coś innego niż pozostali, będzie czuło się gorsze i zwyczajnie zacznie domagać się tradycyjnego schabowego.

Pisze Pani, że syn jest wiecznie głodny. Przyczyna jest prosta, w jego menu dominują węglowodany proste. Podnoszą one bardzo szybko poziom cukru we krwi i równie szybko jest on obniżony insuliną, co wywołuje natychmiastowe uczucie głodu. Jeśli w diecie zminimalizujemy węglowodany proste, zastępując je złożonymi, to syn będzie jadł mniej i nie będzie już tak szybko głodny.

Proszę pamiętać, że nawet najzdrowsze i pełnowartościowe danie można "zepsuć" poprzez formę jego podania. Mięso chude takie jak drobiowe czy cielęce i ryby grillujemy, pieczemy, gotujemy, dusimy. Unikamy tłuszczów typu smalec, zastępując oliwą z oliwek, olejem rzepakowym. Ulubione przez syna frytki modyfikujemy w prosty i szybki sposób. Ziemniaki dzielimy na ćwiartki, nie obieramy ze skórki, gdyż właśnie tam znajduje się najwięcej witamin i pieczemy w piekarniku. Białe pieczywo, makaron i ryż zamieniamy na razowy, pełnoziarnisty. Jeśli dziecko nie ma uczulenia na laktozę czy kazeinę, wprowadzamy produkty nabiałowe o średniej zawartości tłuszczu. Proszę również pilnować częstotliwości 5-6 posiłków dziennie. Słodkie, gazowane napoje zamieniamy świeżo wyciskanymi sokami i wodą mineralną. Wszystkie batoniki i czekolady proszę zastąpić gorzką czekoladą, a owoce zawsze można zmiksować, dodając niewielką ilość miodu i jogurtu naturalnego. Idealną przekąską będą owoce, warzywa, orzechy bez żadnych polew czy dodatków, owoce suszone. Oczywiście dzieci nie przepadają za "zieleniną", dlatego też musi być ona umiejętnie podana.

[photo position="inside"]24317[/photo]Zupy wielowarzywne zawsze można zmiksować i podać w formie kremu. Pół kilograma marchwi obieramy ze skórki i kroimy na mniejsze kawałki i gotujemy wraz z połówką pokrojonej średniej cebuli. Doprawiamy do smaku. Kiedy warzywa będą już miękkie, blenderujemy całość. Dodajemy łyżeczkę cynamonu, wyciśnięty z 1 pomarańczy sok i starty na tarce 1,5 cm imbir. Dokładnie mieszamy i podajemy. Taka zupa nie dość, że jest smaczna, to do tego pożywna i rozgrzewająca.

Wprowadzenie nowych zwyczajów i troszkę innych posiłków może, ale nie musi okazać się trudne. Proszę pamiętać, że zmiany zaczynamy od siebie i całej rodziny. W tej decyzji musimy być konsekwentni, bo nie walczymy tu tylko o ładny wygląd syna, ale przede wszystkim o jego zdrowie teraz i w przyszłości.

Pozdrawiam,

Agnieszka Boryna

Kontakt do konsultantki ds. prawidłowego odżywiania: swiat-zdrowia, facebook.com/swiatzdrowia

Masz problem, wyślij do nas list z pytaniem do dietetyczki, magda.trawinska@kafeteria.pl (z dopiskiem List do Dietetyka)