Rośliny towarzyszą człowiekowi od setek, a nawet tysięcy lat. Pierwsze wzmianki o ziołach i roślinach leczniczych, a także sposobach ich wykorzystywania pojawiły się już 4000 lat temu. Człowiek przez wieki zgłębiał tajemnicze właściwości zielonych listków i pachnących gałązek. W starożytnym Egipcie ziołami i ich leczniczymi właściwościami zajmowali się kapłani, w średniowieczu zakonnicy, w renesansie natomiast pojawili się pierwsi aptekarze. Wiadomości o niesamowitych możliwościach zielonych roślinek na początku przekazywane były z ust do ust, z pokolenia na pokolenie, w końcu zaczęły pojawiać się pierwsze zapiski i zielniki. Wraz z upływem czasu, człowiek rozwijał się i poznawał coraz to nowe sposoby leczenia, zioła powoli zostały zepchnięte na dalszy plan. Przyszedł nawet czas, gdy ludzie zafascynowani odkryciami środków farmaceutycznych zapomnieli o naturalnych antybiotykach. Jednak nie trwało to zbyt długo. Po jakimś czasie zioła znowu wróciły do łask i tak jest do dziś. Obecnie wykorzystujemy i pracujemy nad jeszcze lepszym poznaniem ziół. Wierzymy w naturalne sposoby na wyleczenie się z grypy czy wspomaganie organizmu przed przeziębieniem.
Kiedyś wierzono w czarownice, magiczne obrzędy i sekretne mikstury. Jednym z ciekawszych eliksirów, w dziejach ziołolecznictwa jest „Ocet czterech złodziei”. Historia głosi, że w 1720 roku, w Marsylii, podczas wielkiej zarazy, po miastach krążyło czterech złodziei, którzy okradali mieszkańców, a skradzione łupy nie szkodziły im, dzięki temu, że nacierali się specjalnym octem przed każdą podróżą. W skład tego octu wchodziły zioła, miedzy innymi: piołun, rozmaryn, szałwia, mięta, cynamon, goździki, czosnek. Obok słynnego złodziejskiego octu do historii przeszła mieszanka „czterech gorących nasion”. Anyż, koper, kolendra i kminek - to nasiona, które w połączeniu ze sobą miały magiczną moc. Wierzono, że noszone w woreczku zawieszonym przy piersi chroniły przed czarami. Gdy dziecko długo płakało w nocy, pod kołyską stawiano garnek z gotowanym kminkiem, który miał odpędzać demony. W magiczne właściwości czosnku wierzono już w średniowieczu. W czasach, gdy wiara w wampiry przeżywała swój rozkwit, czosnek chronił przed tymi krwiopijcami i ich złymi mocami. Lubczyk ogrodowy - uznawany za magiczną roślinę, wplatany był we wianki weselne przez słowiańskie dziewczyny wierzące, że ma to przynieść udane współżycie z mężem. Twarze dziewczynek przemywano wywarem z tej rośliny, aby w przyszłości podobały się chłopcom. Bazylia, niegdyś podawana była flegmatykom i melancholikom, a wcierana w skórę miała leczyć brodawki. Mięta pieprzowa zaś była doskonałym antidotum na ukąszenia szerszeni i pszczół.
Dzisiaj może niektórzy z was pomyślą, że te wszechstronne zastosowania ziół to gusła. Skoro tak, to może spróbujmy się bez nich obejść? Wyobrażacie sobie spaghetti bez listka bazylii albo sos czosnkowy bez czosnku? Nie każdy wie, że bazylia poprawia trawienie i zapobiega wzdęciom, a lubczyk jest idealnym lekiem na górne drogi oddechowe, podagrę i reumatyzm. Herbatkę z mięty lubi chyba każdy, jest bardzo przyjemna w smaku, ma niesamowity aromat, a ponadto działa uspokajająco, przeciwbólowo, przeciwwymiotnie. Kminek dzisiaj jest bardzo popularnym dodatkiem do pieczywa, wypieków chlebowych, a jego dobroczynne właściwości pozna każdy, kto zażyje go na wzdęcia, niestrawność czy brak apetytu. Czosnek to naturalny antybiotyk, który wcierany w stopy wyleczy przeziębienie, wmasowany wokół ucha uleczy ból ucha i zęba, a zmieszany z cytryną stworzy syrop na odporność i dobre zdrowie.
