Wymyślony przyjaciel dziecka

Prawie jedna trzecia dzieci w wieku kilku lat ma niewidzialnego towarzysza zabaw, z którym rozmawia, opiekuje się nim, a czasami kłóci. Rodzice często zastanawiają się, czy takie zachowanie nie odbiega od normy. Zdaniem psychologów jest to całkiem naturalny etap rozwoju małego człowieka, który mija wraz z wiekiem.

Istniejący wyłącznie w wyobraźni dziecka towarzysz zabaw może przybrać postać człowieka, ale też zwierzątka, czy jakiegoś stworka. Czasami maluch wciąż wraca do tego samego wymyślonego przyjaciela (lub grupy przyjaciół), zdarza się też, że w pewnym momencie oni się zmieniają, a wtedy już nie bawi się z krasnalem, ale np. z pieskiem. Zawsze jednak wyobraźnia malucha działa tak silnie, jakby chodziło o kogoś zupełnie realnego. Wyimaginowany kompan może być z dzieckiem niemal codziennie albo tylko od czasu od czasu lub kilka razy w całym życiu.