Pracujące matki mają ambitniejsze dzieci!

Profesor Harvard Business School Kathleen McGinn, główna autorka badań, stwierdziła:

Niezależnie od tego, czy mamusie lub ojcowie pracują w domu lub są zatrudnieni w niepełnym lub w pełnym wymiarze czasu, dzieci otrzymują szeroki zbiór alternatyw życiowych, także tych związanych z bogatym i satysfakcjonującym życiem.

Wyniki badań są jednocześnie szokujące i oczywiste. Córki pracujących matek osiągały – już jako osoby dorosłe – wynagrodzenie wyższe o około 4% od rówieśniczek. Miały również ambicje, by podnosić swoje wykształcenie i przyjmować dominujące postawy społeczne (jedna na trzy córki pracujących matek zajmowała eksponowane stanowisko w pracy; w przypadku kobiet wychowanych przez niepracujące matki ta proporcja wynosiła 1:4). Co istotne, kobiety z „rodzin pracujących”, miały większą świadomość mechanizmów rządzących rynkiem pracy (w tym mechanizmów dyskryminacyjnych) oraz zwracały uwagę na relacje z mężczyznami.

Naukowcy są przekonani, że wyniki ich badań zwrócą uwagę polityków na konieczność wzmocnienia działań wspierających kobiety, które chcą wrócić do pracy po urlopie macierzyńskim. W Polsce rozwiązania są proste: powinniśmy zwiększyć ilość przedszkoli i żłobków oraz wprowadzić ulgi podatkowe dla kobiet planujących założenie własnej firmy. Warto również uświadamiać pracodawców, mówiąc im, że nie ma lepszego pracownika od kobiety, która potrafi łączyć obowiązki zawodowe z prowadzeniem domu i opieką nad dzieckiem (oczywiście razem z małżonkiem!). Co ważne, posiadanie dziecka to dla kobiety motywacja do tego, by pracować i dobrze zarabiać! To banał, ale warto o nim mówić: rodzice są jak przysłowiowy worek bez dna!

Ciekawe – swoją drogą – co o wynikach badań powiedzą panie ze Śląska, które – zgodnie z modelem śląskiej rodziny – opiekują się dziećmi w domu i nie pracują. Czy ma rację Piotr Duda, przewodniczący Solidarności, mówiąc, że kopalnie na Śląsku nie powinny być zamykane między innymi dlatego, że to mężczyzna pracuje i dba o utrzymanie rodziny? Moim zdaniem nie! I nie chodzi mi wyłącznie o racje ekonomiczne, które uznają „śląski model” za relikt ubiegłego ustroju. Okazuje się bowiem, że pracująca matka może zadbać nie tylko o zamożność swojego dziecka, ale i wpoić mu wzorce, dzięki którym i dziewczynka, i chłopiec będą mieli większe szanse na udane życie.