Był jednym z najsłynniejszych twórców epoki modernizmu, autorem surrealistycznych rysunków i grafik, nawiązujących m. in. do Kaprysów Francesco Goi. Ilustrował opowieści Gérarda de Nervala, Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna i dzieła Edgara Allana Poego. Alfred Kubin znany jest także ze swojej słynnej powieści Po tamtej stronie, która ukazała się nakładem wydawnictwa Znak. Książka ta to z całą pewnością jeden z najlepszych tekstów modernistycznych. Nic dziwnego, że zdobyła uznanie Hermana Hessego i Maxa Broda – przyjaciela i wydawcy Franza Kafki. Ale Po tamtej stronie Alfreda Kubina nie straciła nic ze swej aktualności, więc chętnie sięgną do niej wyrobieni literacko czytelnicy, którzy poszukują lektury wstrząsającej i oczarowującej swoim oniryzmem, bogactwem formy i treści.
Warto w tym miejscu wspomnieć o biografii tego modernistycznego twórcy. Otóż Alfred Kubin miał w swoim życiu duchowe doświadczenia, które, jak twierdził polski psycholog i psychiatra, Antoni Kępiński, miały znamiona schizofrenii. Paweł Huelle, autor posłowia do książki, stwierdził: To właśnie przeżycie Kubina nazwał Kępiński „schizofrenicznym olśnieniem”, które – niczym akt założycielski – stało się fundamentem i kanwą plastycznych i literackich wizji artysty. Obrazy – dziwne, groźne i groteskowe – jak określił je polski lekarz dusz – na stałe weszły do repertuaru artysty, będąc zarówno treścią jego sztuki, jak i znakiem rozpoznawczym wysoce indywidualnego stylu. Właśnie te wizje i obrazy znalazły swoje odbicie w treści książki Alfreda Kubina i mogą być postrzegane, na przykład przez psychiatrów, jako odzwierciedlenie schizofrenicznych procesów, które działy się w osobowości twórcy.
Ale znajomość tych faktów nie jest niezbędna do lektury zadziwiającej powieści Alfreda Kubina. Najważniejszy jest jej literacki wymiar, tzn. misterna konstrukcja fabuły i kreacje bohaterów. I nie jest to wyłącznie zapis wewnętrznych doznań Kubina, jak pisze Huelle zapis wewnętrznej podróży Kubina do granic poznania. Po tamtej stronie (opublikowana w 1909 roku) wyraża sugestywny klimat tamtych czasów, stając się zapowiedzią tego, co przyniesie I wojna światowa. W książce tej znaleźć można nieśmiertelne marzenia o Utopii – cudownej krainie, w której ludzkość zazna szczęścia i spełnienia. To także opowieść o tragedii rozumu, który marząc o wyzwoleniu wpada w pułapkę własnego egoizmu, stając się przyczyną zagłady. Powieść Alfreda Kubina możemy czytać na różny sposób i za każdym razem odsłoni nowe, oryginalne znaczenia. To literatura najwyższych lotów.
