Czy unikasz czarnych bluzek i żakietów, i to nie dlatego, że nie lubisz tego koloru, ale boisz się, że na takim tle bardziej widać białe, nieestetyczne paprochy? Jeśli tak, to znaczy, że walczysz z łupieżem. To może niezbyt pocieszające, ale ten problem ma prawie połowa Polaków. Trzeba sobie uświadomić, że łupież nie tylko nieładnie wygląda, ale jest także problemem dermatologicznym i trzeba z nim walczyć, ponieważ przypadłość ta może prowadzić do poważniejszego schorzenia – łojotokowego zapalenia skóry głowy.
Łupież to objaw nadmiernego łuszczenia się naskórka na głowie. Normalnie proces odnowy zewnętrznej warstwy skóry trwa około 28 dni, natomiast przy łupieżu czas ten może się skrócić nawet do 4 dni. Wtedy pojawiają się charakterystyczne białe płatki skóry pomiędzy włosami. Może to być spowodowane przez czynniki takie jak:grzybica skóry głowy: zakażenie grzybem drożdżopodobnym Malassezia furfur/Pityrosporum ovale, podrażnienie skóry przez środki do pielęgnacji włosów lub chlorowaną wodę,niedokładne zmywanie szamponów, odżywek, a także żelów i lakierów do włosów,niewłaściwa, uboga w witaminy i mikroelementy dieta,stres,czynniki środowiskowe, np. duże nasłonecznienie, mróz, zanieczyszczenie powietrza,alergie.
Wyróżnia się dwa rodzaje łupieżu:
Suchy, bardziej widoczny, bo wypada z włosów na ramiona prawie przy każdym energiczniejszym ruchu głową, łatwo jednak wyczesuje się spomiędzy włosów. Najczęściej występuje u osób młodych, przed 20. rokiem życia, zwykle w wieku dojrzewania. Nie wywołuje stanu zapalnego skóry i nie uszkadza włosów.
Drugi rodzaj łupieżu – tłusty – trudniej zwalczyć – wtedy na skórze pojawiają się większe, żółtawe, tłuste łuski, które nie wypadają same i dlatego trudniej się ich pozbyć. Dolegliwość ta jest spowodowana zwiększoną aktywnością gruczołów łojowych skóry głowy i występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Łupież tłusty doprowadzić do łysienia łojotokowego.
Leczenie zależy od tego, z jakim typem łupieżu mamy do czynienia. Łupież suchy (zwykły) należy zacząć zwalczać od przyjmowania suplementów diety korzystnie wpływających na skórę i włosy: witaminy B (zwłaszcza B6), E, cynku, lecytyny, beta-karotenu. Pomagają również szampony przeciwłupieżowe i wmasowywanie w skórę głowy oleju rycynowego lub kokosowego. Ważna jest właściwa pielęgnacja włosów – należy je myć tak często, jak tego wymagają, letnią lub średnio ciepłą wodą, szczotkować nie za często, starać się ich nie suszyć suszarką. Wszystkie te zabiegi, jeśli są niewłaściwie stosowane, mogą zaburzać równowagę skóry głowy i nadmiernie ją wysuszać lub powodować zwiększony łojotok.
Sprawa jest trudniejsza w przypadku łupieżu tłustego. Przede wszystkim trzeba wykonać badania, aby sprawdzić, czy przyczyną schorzenia nie jest grzybica skóry głowy. Wtedy konieczne jest leczenie przeciwgrzybicze, które jest bardzo trudne, ponieważ grzybica nasila łojotok i odwrotnie – łojotok sprzyja grzybicy. Leczenie grzybicy antybiotykami często okazuje się nieskuteczne, ponieważ po krótkim czasie "przyplątuje się" ona z powrotem. Dlatego lekarze podejrzewają, że z grzybicą głowy jest podobnie jak z grzybicą pochwy - obecność grzybów jest naturalna, lecz przybiera na sile i daje nieprzyjemne objawy, jeśli odczyn PH skóry jest nieprawidłowy, ma miejsce obniżenie odporności itp. Inna możliwa przyczyna łupieżu tłustego to zachwiana równowaga hormonalna (np. wysoki poziom androgenów). Tutaj łupież i łojotok to tylko objawy poważniejszych schorzeń, wymagających leczenia endokrynologicznego. Niezależnie od tego, co wywołuje łupież, zalecaną metodą leczenia jest regularne stosowanie szamponów przeciwłupieżowych zawierających ketokonazol lub siarczek selenu. Wykazują one wysoką skuteczność. Niestety łupież to problem nawracający, więc osoby, które mają do niego skłonność, powinny używać szamponów przeciwłupieżowych nawet profilaktycznie i pamiętać o odpowiedniej diecie bogatej w witaminy i mikroelementy.
