Mali i duzi gotują razem, bo codziennie jest okazja – przekonuje Małgorzata Ohme, psycholog, wykładowca SWPS w Warszawie, ekspert kampanii „Knorr. Każdy posiłek to okazja!”.
To co na talerzu, to w życiu!
Może trudno uwierzyć w taki skrót myślowy, ale to, w jaki sposób jedzą nasze dzieci, bezpośrednio przekłada się na ich postrzeganie rzeczywistości.
Po pierwsze porządek. Jedzenie, tzn. pożywienie oraz sposób jego podania, atmosfera panująca przy stole, samo miejsce i uczestnicy posiłku - to elementy, które jednocześnie silnie oddziałują na dziecko. Obserwując je uczy się, utrwala wzorce, z których będzie korzystać przez całe życie. Porządek oznacza, że o określonej porze dziecko razem z rodzicami usiądzie przy stole i zje posiłek. Porządek oznacza również, że każdy będzie miał swoje miejsce i nakrycie – stół wcale nie musi być ustrojony, chodzi o to, żeby były na nim niezbędne elementy (talerze, sztućce, szklanki, etc.) ustawione równo, schludnie, czysto. Dziecko od najmłodszych lat uczy się, jak ma sobie organizować świat, a rodzice i inni opiekunowie (dziadkowie, starsze rodzeństwo, wujostwo) są dla niego głównym źródłem informacji i wzorami do naśladowania. Często zdarza się przecież, że obserwując np. pięciolatka mówimy, że trzyma kredkę jak mama, albo kopie piłkę jak tata – cieszymy się, że dziecko jest do nas podobne. Możemy wg tej samej zasady nauczyć go dobrych manier i prawidłowego zachowania przy stole, korzystania z „narzędzi” stołowych.
Uporządkowane menu to również klucz do dobrych nawyków żywieniowych na przyszłość. Jeśli dziecko będzie wiedziało, że obiad składa się z zupy, drugiego dania i deseru, tego będzie oczekiwałoi do tego dążyło w dorosłym życiu. Jeśli będzie zawsze dostawało warzywa do drugiego dania, a na deser owoce, będzie czuło potrzebę ich jedzenia także później, w dorosłym życiu. Ułożenie potraw na talerzu również ma znaczenie. Estetyczne, kolorowe danie to radość dla oczu i zachęta do jedzenia, tak samo ważna, jak zapach jedzenia. Nawet najprostszą potrawę jak makaron z sosem czy pyzy możemy ułożyć na talerzu lub polać sosem tak, żeby wyglądały apetycznie.
Zaangażowanie i własne wykonanie
Od najmłodszych lat dobrze jest rozbudzać w dziecku chęć do jedzenia – zapachami, różnymi smakami, barwami potraw, konsystencją, ale również zachęcając je do ich przygotowywania. Oczywiście zawsze pod czujnym okiem rodziców. Dziecko odczuwa bardzo silnie wszystkimi zmysłami, również dotykiem, bo poznaje świat od podstaw, wszystko jest dla niego ciekawe, nowe i warte spróbowania. 4-5 lat to doskonały czas, żeby malec spróbował swoich sił w mieszaniu ciasta na naleśniki, lepieniu pierogów, dekorowaniu kanapek czy obieraniu jajek. To kształtuje w nim wiele cech, które przydadzą się każdemu dorosłemu człowiekowi: cierpliwość, odpowiedzialność, skrupulatność a jednocześnie fantazję, pierwiastek twórczy, samodzielność, zdolności manualne. Dziecko podczas tych czynności słucha rodzica i uczy się konwersacji, odpowiadania na polecenia, pracy zespołowej.
Przygotowanie 6 kanapek z maluchem nie powinno nam zająć dłużej niż 10 minut, a tyle w tej zabawie korzyści, radości i wspólnie spędzonych chwil, które budują wzajemne relacje.
Takich interakcji dzieci potrzebują codziennie, a wspólne przygotowywanie posiłków zapewni nam efektywne spędzenie czasu z dzieckiem i wymierną korzyść w postaci dania, które później wszyscy zjedzą razem przy stole. Każdy posiłek stwarza możliwość wpływania na rozwój naszych dzieci, więc gotujmy z dziećmi najczęściej, jak się da!
Często szukamy potraw, które można łatwo i szybko przygotować. Tu z pomocą przychodzą produkty Knorr. Warto po nie sięgnąć szczególnie wtedy, gdy jesteśmy zabiegani. Lepiej poświęcić mniej czasu na przyrządzenie dania niż skracać czas wspólnego jedzenia. Zachęcam do wypróbowania naszych przepisów:
