Ból psychogenny jest bardzo trudny do rozpoznania ze względu namożliwość symulowania dolegliwości. Podobnie jest w przypadkuhipochondrii. Hipochondrycy mają skłonność do wyolbrzymiania objawówchorobowych oraz wykazują dużą nadwrażliwość na każdy, nawetniewielki ból. W przypadku zespołu Münchhausena ból jest świadomiewywoływany przez pacjenta, który w związku z tym oczekuje fachowejpomocy medycznej. Inaczej dzieje się u chorych zmagających się z bólempsychogennym, ponieważ ból fizyczny pojawia się samoistnie i naprawdęjest odczuwany.
Objawem bólu psychogennego jest silny ból, który uniemożliwiaaktywność życiową, a jednocześnie nie występują żadne przyczynyorganiczne. Poza tym pacjent nie przyczynia się do powstanie bólu.
Ból psychogenny jest wynikiem reakcji organizmu na stres, dlategonajlepiej jest, o ile to możliwe, unikać nadmiernego zdenerwowania. Jestto o tyle ważne, że nieznane są sposoby zapobiegania tego typu bólowi.Wiadomo jednak, że czynniki psychiczne odgrywają dużą rolę wzapoczątkowaniu dolegliwości bólowych, w ich nasileniu, zaostrzeniach iprzewlekłości. Ból psychogenny oraz skutki związane z jegowystępowaniem wpływają bardzo niekorzystnie na funkcjonowaniespołeczne i zawodowe chorego.
Czasami odczuwanie bólu wiąże się w symboliczny sposób z emocjonalnymproblemem. W przypadku „złamanego” serca z powodu nieszczęśliwejmiłości pojawia się ból w klatce piersiowej, natomiast przeciążeniepracą, dźwiganie na swoich barkach mnóstwa problemów i obowiązkówobjawia się bólem kręgosłupa. Gdy znikają problemy, zazwyczaj znikateż ból. Pomimo pragnienia uwolnienia się od bólu, pacjenci nie zawszechcą poddawać się terapii, gdyż nie zgadzają się z diagnoząlekarską. Poddają się więc różnym specjalistycznym badaniom, częstobardzo kosztownym, aby znaleźć organiczną przyczynę bólu, ponieważnie mogą pogodzić się z tym, że problem tkwi w ich psychice. Zmagania zbólem psychogennym trwają bardzo często przez wiele lat. Zdarza sięteż, że występują nawroty tej choroby.
Najlepszym sposobem na przezwyciężenie bólu psychogennego jestzaprzestanie myślenia o nim. Nie zawsze jednak chory może sobie sam z tymporadzić. Najskuteczniejszą forma leczenia jest psychoterapia.
Aby zrozumieć przyczyny problemów pacjenta, dowiedzieć się o nim czegoświęcej, stosowane jest leczenie sztuką. Doskonałym sposobem wyrażaniaemocji jest rysunek, taniec czy teatr.
W przypadku bólu psychogennego bardzo ważne jest wsparcie rodziny,przyjaciół. Świadomość wagi problemu, zrozumienie bliskich i wiara wprawdomówność pacjenta to pierwszy krok w walce z tą ciężką, ale niezawsze traktowaną poważnie, chorobą.
