Jesteśmy obrzydliwymi rasistami – do takiego wniosku doszłam, czekając w restauracji na moją agentkę ubezpieczeniową, która utknęła w korku. Przy stoliku obok wrzała dyskusja czterech rodzimych biznesmenów z laptopami i gębami czerwonymi od wińska wychłeptanego "do lunchu". Rozmawiali o tragedii w Japonii. Każdy coś tam zobaczył w telewizji, zalukał w necie, przeczytał w prasie. Spostrzeżenia, konkluzje i troski mieli na tym tle doprawdy frapujące.
- Widzieliście tego młodego w okularach, co płakał przy zburzonym domu i mówił, że nie wie, co ze sobą zrobić, bo zginęła cała jego rodzina i wszyscy przyjaciele? Hehehe, jak on nie wie, co zrobić, to kto ma wiedzieć? Sepuku! To u nich lekarstwo na wszystko!
(gromki śmiech czterech gęb.)
- Swoją drogą, te Japońce to jednak zawsze miały na bakier z tym atomem... Jak nie bomba, to elektrownie. Jakieś fatum czy co?
(chóralne, aprobujące tę złotą myśl pochrząkiwania)
- Może Godzilla się obudziła i stąd te wstrząsy?
(rechot niczym ryk Godzilli)
- Co ty, Godzilla wszystko naprawi, Godzilla zawsze pomaga ludziom!
(milczące przeżuwanie tej zaskakującej riposty)
- Hehehe, zależy, w jakim humorze się budzi i kogo spotyka na drodze!
(rechotu a la Godzilla cd.)
- A co teraz zrobią ci z Hollywood, co pili japońską wodę mineralną z roztopionych lodowców po 100 dolców za butelkę? Japońce sprowadzali te lodowce specjalnymi holownikami. Teraz wszystko od nich będzie zatrute...
(pomruk współczucia pod adresem zdychającego z pragnienia Hollywood)
- E, bo w ogóle teraz przez nich to runie cała gospodarka światowa i dopiero będzie kryzys!
(pomruk pretensji pod adresem bliżej niezdefiniowanej lekkomyślności Japończyków).
Tak, my, Polacy, jesteśmy obrzydliwymi rasistami, nie tylko wobec Żydów, wobec wszystkich. Ja też jestem rasistką. Nienawidzę tępych zapijaczonych biznesmenów załatwiających swoje nędzne interesiki i wymieniających żałosne poglądy w średnich knajpach udających ekskluzywne.
Nie wiem jak Wy – ja uważam, że wygadywanie takich pierdół niewiele się różni od przekopywania grobów w poszukiwaniu złotych zębów. Jedno i drugie świadczy o zaniku wrażliwości oraz sumienia.
