Przez ostatni miesiąc pytaliśmy Was, ogólnie rzecz ujmując, o to, na ile jesteście otwarci na innych ludzi, jak wiele potraficie dla nich zrobić, dać z siebie, ile złego z ich strony znieść. O tolerancję dla odmienności, zdolność wybaczania... Dziś chcemy zadać poniekąd odwrotne pytanie: Czy potraficie otwarcie wyrażać swoje potrzeby, opinie, uczucia? I to nawet wtedy, gdy przypuszczacie, że nie spotkają się z pozytywną reakcją? Czy umiecie bronić swoich racji przed partnerami, rodzicami (a może i teściami), przełożonymi? Jakich argumentów używacie i w jaki sposób przekonujecie do swojego zdania? Logicznie i na spokojnie czy unosicie się gniewem i emocjami?Czy te działania przynoszą skutek?
To oblicze asertywności zakłada obronę swoich opinii, racji. Ale jest jeszcze druga strona medalu, bardziej nawet kojarzona z tym pojęciem: Czy potraficie odmawiać, gdy czyjś pomysł, polecenie, zachowanie się Wam nie podoba i uważacie je za nieodpowiednie? Czy mówicie „nie” tej osobie, nawet bliskiej, argumentując swoją odmowę? A może niektórzy z Was udają, że nic się nie stało, robią dobrą minę do złej gry, nie potrafiąc się sprzeciwić ze strachu, zbyt poważnie pojmowanej uprzejmości, nieśmiałości...
