Infekcje zwykle do 14 roku życia przechodzimy nieco łagodniej, niż w starszym wieku. U dorosłych choroby wieku dziecięcego lekarze często rozpoznają późno, albo błędnie. Dzieje się tak, bo przebiegają nietypowo i lekarzom trudno je prawidłowo zdiagnozować. Kiedy rozpoznanie się opóźnia, leczenie jest trudniejsze i rośnie ryzyko powikłań. Poza tym dorosły organizm jest gorzej przystosowany do zwalczania chorób okresu dziecięcego.
To nie znaczy jednak, że choroby u dzieci należy prowokować, żeby przeszły je zanim dorosną. Lekarze nie pozostawiają wątpliwości, że maluchy trzeba chronić przez zakażeniami, bowiem i u nich może się skończyć powikłaniami, czy nawet śmiercią, np. ospa wręcz zagraża życiu noworodków.
To, czy zarazimy się chorobą zakaźną, zależy od siły wirusów i odporności organizmu. Zwykle następuje to podczas kontaktu z chorym człowiekiem, to dlatego możemy zarazić się od własnych dzieci, ale drobnoustroje chorobotwórcze roznoszą też owady, np. muchy i komary. Pomocne mogą być szczepionki. Warto jednak pamiętać, że nie dają 100 proc. gwarancji, że nie zachorujemy, ale z pewnością przebieg zakażenia będzie łagodniejszy, a ryzyko powikłań mniejsze. Warto też wzmacniać odporność i wietrzyć pomieszczenia.
Ospa wietrzna
Chorobę wywołuje herpesvirus varicella zoster (VZV). U dzieci powoduje ospę, u dorosłych wywołuje półpasiec. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Objawy to: gorączka, bóle głowy, mięśni, brzucha, po 2-5 dniach od zakażenia pojawia się wysypka na całym ciele, błonach śluzowych i we włosach. Na początku pojawiają się czerwone swędzące plamki, następnie grudki, które wypełnia płyn surowiczy. Krostki przysychają po 4-6 dniach. Choremu podajemy środki przeciwgorączkowe i przeciwświądowe. Krostki smaruje się też gencjaną. Powikłania pojawiają się, kiedy dochodzi do zakażenia zmian na skórze. Wtedy trudno się goją i mogą pozostawić widoczne blizny. U dorosłego powikłaniami może być też zapalenie płuc i mięśnia sercowego. Każdy, kto nie przechodził ospy w dzieciństwie, powinien się zaszczepić, zwłaszcza kobiety planujące ciążę, istnieje bowiem ryzyko utraty dziecka lub wystąpienia u niego wad wrodzonych.
Odra
Chorobę wywołują RNA-wirusy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Objawy to: wysoka gorączka, ból gardła, suchy kaszel, nieżyt nosa, zapalenie spojówek, powiększenie węzłów chłonnych, duszności, czasem sinica, przyspieszone tętno, białe plamki na śluzówce policzków, a następnie wysypka wzdłuż linii włosów na twarzy i całym ciele. Orda ma szczególnie niebezpieczne powikłania, takie jak zapalenie oskrzeli, płuc, ucha środkowego, mięśnia sercowego i układu nerwowego. Im pacjent starszy, tym groźniejszy przebieg choroby, szczególnie niebezpieczna dla chorych na serce. Szczepienie jest obowiązkowe w 13-15 miesiącu i w 6 roku życia dziecka.
Różyczka
Chorobę wywołuje wirus rubella, który przenosi się drogą kropelkową, kobieta w ciąży może też zarazić swoje nienarodzone dziecko. Objawy to plamisto-grudkowa, różowa wysypka na skórze, obrzęk węzłów chłonnych z tyłu głowy i przy uszach, ból gardła, rzadziej gorączka. Powikłania są szczególnie niebezpieczne u kobiet i starszych dziewczynek, może skończyć się zapaleniem stawów, najczęściej rąk, czasem zapaleniem nerwów i mózgu. U kobiet w ciąży może skończyć się poronieniem lub zakażenia płodu, grozi to wadami układu krążenia, uszkodzeniem wzroku dziecka, wodogłowiem, upośledzeniem umysłowym lub niedorozwojem kończyn. U mężczyzn wywołuje zapalenie jąder. W Polsce szczepi się 13-letnie dziewczynki.
Świnka
Chorobę wywołuje mumps - wirus nagminnego zapalenia przyusznic. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z chorym. Objawy to gorączka, dreszcze, ból głowy, ból i obrzęk ślinianek, a czasami również nudności i wymioty oraz zapalenie jąder. Powikłania to zapalenie ucha środkowego, stawów, jąder i najądrza, ale też zapalenie trzustki, jajników, mięśnia sercowego, ucha, mózgu. U chłopców zapalenie jąder grozi potem bezpłodnością. Szczepienia robi się w 13-14 miesiącu życia dziecka, a następnie zalecane są w 7 roku życia.
