Depresja - smutna choroba
OLGA CHOJNACKA • dawno temuDepresja jest stanem chorobowym zaburzającym wszystkie sfery życia. Na całym świecie liczba przypadków depresji ma tendencję wzrostową. Zdaniem naukowców choroba ta może mieć podłoże genetyczne. Może też być bezpośrednią reakcją na problemy życiowe. Zwykle rozwija się wolno, niepostrzeżenie. Zawsze wymaga specjalistycznej terapii prowadzonej przez lekarza. Dwukrotnie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn.
Depresja jest stanem chorobowym zaburzającym wszystkie sfery życia. Na całym świecie liczba przypadków depresji ma tendencję wzrostową. Przyczyny depresji nie są do końca znane. Zdaniem naukowców choroba ta może mieć podłoże genetyczne. Może też być bezpośrednią reakcją na problemy życiowe. Zwykle rozwija się wolno, niepostrzeżenie. Zawsze wymaga specjalistycznej terapii prowadzonej przez lekarza. Dwukrotnie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn.
Objawy (fachowej pomocy należy szukać, gdy przez ponad 2 tygodnie doświadcza się co najmniej 5 objawów):
przygnębienie, uporczywe uczucie smutku,bezradność,brak apetytu lub nadmierny apetyt,bezsenność lub nadmierna senność,poczucie braku własnej wartości, beznadziejności, pesymizm,poczucie winy,osłabienie koncentracji, problemy z zapamiętywaniem, trudności w podejmowaniu decyzji,niezdolność do przeżywania przyjemności,brak energii, stałe uczucie zmęczenia,znaczące wahania wagi ciała,myśli samobójcze.
Wskazówki:
skonsultuj się z psychoterapeutą, psychiatrą,wyjedź, aby odpocząć i zmienić otoczenie,uprawiaj sport,oglądaj wesołe filmy, przebywaj w otoczeniu pogodnych ludzi,pamiętaj o codziennych obowiązkach, gdyż one często pozwalają zapobiec nasilaniu się depresji,zastosuj kurację preparatami zawierającymi magnez i potas.
Jak pokonać smutek?
porozmawiaj o swoich kłopotach z kimś bliskim,spróbuj zmusić się do zrobienia czegoś, co wydaje ci się przyjemne,nie broń się przed płaczem,postaraj się znaleźć przyczynę smutku, aby łatwiej było podjąć odpowiednie działanie,stawiaj przed sobą cele możliwe do zrealizowania,pomyśl o aktywności fizycznej,nie podejmuj ważnych decyzji do czasu, aż nastąpi poprawa samopoczucia.
Sposoby leczenia:
leczenie farmakologiczne (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, blokery MAO, selektywne blokery zwrotnego wychwytu serotoniny SSRI, lit),psychoterapia (terapia poznawcza, behawioralna),terapia kombinowana (połączenie psychoterapii z podawaniem leków antydepresyjnych).
Inne metody leczenia Leczenie należy prowadzić pod kontrolą lekarza. Terapie alternatywne mogą być jedynie uzupełnieniem leczenia lub mogą okazać się skuteczne w przypadku łagodnych reakcji depresyjnych.
fototerapia dla osób, u których depresja występuje wyłącznie zimą,ajurweda — zbiór metod stosowanych w tradycyjnej medycynie indyjskiej (dieta, ćwiczenia, zioła),terapie twórcze,odpowiednia dieta (wyłączenie cukrów prostych, ograniczenie tłuszczów, duża zawartość białka i złożonych węglowodanów, witaminy z grupy B),ziołolecznictwo:
Ziele lawendy i hyzopu, liście majeranku, mięta pieprzowa, ziarna kardamonu - wymieszać w równych częściach, łyżeczkę do kawy mieszanki zalać filiżanką wrzącej wody, pozostawić pod przykryciem na 10–15 minut, pić 2–3 filiżanki dziennie.
Liście turnery niżawki - łyżeczkę do kawy zalać filiżanką wrzącej wody, pozostawić pod przykryciem na 10–15 minut, pić 2 filiżanki dziennie.
Dziurawiec zwyczajny, lukrecja gładka, rozmaryn lekarski - tylko w porozumieniu z lekarzem.
Jak pomóc choremu na depresję?
wysłuchaj go,szczerze porozmawiaj, zapewniając poczucie bezpieczeństwa,okazuj serdeczność, zainteresowanie,zaproponuj jakąś formę aktywności fizycznej np. wspólną wycieczkę,postaraj się zainteresować go tym, co się dzieje dookoła, mimo że w depresji zainteresowanie czymkolwiek jest trudne,powstrzymaj się od udzielania prostych rad w rodzaju : Nie martw się, wszystko będzie dobrze, Przecież wystarczy tylko…, Daj spokój, nie ma się czym przejmować, Poradzisz sobie, Przesadzasz, weź się w garść,staraj się odwracać jego uwagę od rozważań o kłopotach i trudnościach, a akcentuj drobne, ale pozytywne zdarzenia, angażuj go w drobne, codzienne sprawy,pilnuj, aby zażywał leki,w okresie największego zagrożenia (2–3 tygodnie po podjęciu leczenia) nie pozostawiaj go samego w domu.
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze