Dobrodziejstwa roślin strączkowych

Wielu ludzi unika spożywania tych roślin głównie ze względu na zawartość cukrów redukujących, jak, np. stachioza, czy werbaktoza, które powodują reakcje gazotwórcze. Nie jest to rozsądne postępowanie, ponieważ składniki odżywcze, jakie zawierają rośliny strączkowe, mają niezwykle korzystny wpływ na zdrowie.

Na przykład soja jest bogatym źródłem białka (nie zastąpi ona jednak białka mięsa). Zawiera również magnez, potas, wapń, żelazo, fosfor, witaminy z grupy B, witaminę PP, A, K i C. Z produktu tego sporządza się bardzo pożywne mleko oraz olej. Soja jako jeden z niewielu produktów posiada właściwości antymiażdżycowe, podwyższa odporność organizmu i jest produktem bezglutenowym, toteż może być spożywana przez osoby chore na celiakię. Badania również dowodzą, że ma ona działanie antynowotworowe. Ze względu na zawartość izoflawonów może być stosowana u kobiet, które nie chcą stosować hormonów zwierzęcych w okresie menopauzalnym. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że soja zawiera również goitrogeny, tzw. substancje wolotwórcze, które powodują problemy tarczycowe. Nie ma jednak żadnych dowodów na to, że u osób dobrze odżywionych, które spożywają odpowiednie ilości jodu, soja pogłębia niedoczynność tarczycy. Na pewno może mieć jednak taki wpływ na wegan. Soja może mieć szerokie zastosowanie w kuchni. Sporządzane są z niej pasztety, pasty, farsze do pierogów, gołąbków, zupy i kotlety.

Bardzo smacznym warzywem strączkowym jest też ciecierzyca (cieciorka). Pochodzi z zachodniej Azji i nazywana jest też grochem włoskim. W największej ilości spożywana jest we Włoszech i w Hiszpanii. Ciecierzyca jest źródłem białka, błonnika i składników mineralnych, jak cynk, który odpowiada za mocne paznokcie, lśniące włosy i zdrową cerę. Składniki odżywcze zawarte w ciecierzycy pomagają w utrzymaniu odpowiedniego poziomu cukru we krwi, dlatego zalecana jest diabetykom. Ziarna ciecierzycy przypominają wyglądem orzech laskowy. Można z z niej wyrabiać humus, ale też jako dodatek do zup, sałatek lub podawać z sosami. W krajach arabskich jej ziarna mieli się na mąkę. Cieciorka na słodko, ugotowana w syropie cukrowym 20%, też jest bardzo smaczna.

Ostatnio coraz bardziej popularnym dodatkiem do sałatek jest soczewica. Po wyłuskaniu soczewicy brązowej otrzymujemy soczewicę czerwoną, która jest lepiej przyswajalna i jest znacznie mniej gazotwórcza. Następnie, podczas gotowania, zmienia kolor na żółty. Soczewica brązowa i zielona jest źródłem białka i błonnika. Zawiera niestety dużo puryn, dlatego osoby cierpiące na artretyzm powinny z niej zrezygnować lub odlewać wodę po jej pierwszym zagotowaniu i dolać świeżo zagotowanej. Soczewicę, w przeciwieństwie do pozostałych roślin strączkowych, moczy się przed gotowaniem tylko 30 minut. A żeby nie powodowała wzdęć, do potrawy można dodać imbir, czosnek lub kminek.

Królową wśród strączkowych jest fasola mung. Posiada nadzwyczajne walory smakowe, a jej kiełki są dobrym źródłem fosforu, magnezu, cynku i potasu. Zawiera także witaminy z grupy B i witaminę E. Wymaga ona jednak długiego moczenia, bo aż 12 godzin. Kiełki fasoli mung najlepiej jest spożywać na surowo, gdyż wtedy nasz organizm najefektywniej przyswaja zawarte w niej składniki. W Indiach i w Chinach ze zmielonej fasoli mung wyrabiany jest makaron. U nas zazwyczaj ma zastosowanie w sałatkach, zupach i zapiekankach.

Smacznego!