Coraz częściej kobiety wystrzegają się słodzonych napojów ze względów dietetycznych, szczególnie w trakcie odchudzania się. Rośnie też liczba mężczyzn, którzy z tych samych powodów piją gorzką herbatę.
Ale dosypywanie cukru do herbaty nie jest w pełni tożsame ze słodzeniem tego napoju. W niniejszym artykule postaram się udowodnić, że zmuszanie się do picia gorzkiej herbaty nie zawsze ma sens, ponieważ słodzić można na wiele sposobów i z różnym skutkiem.
Biały cukier, czyli sacharoza w prawie czystej postaci.
Jedna łyżeczka cukru dostarcza ok. 27,93 kcal. To dość dużo. Odkąd nadmierne spożycie cukru stało się przyczyną wielu chorób cywilizacyjnych, w tym otyłości, naukowcy dążą do wynalezienia substancji zastępującej sacharozę przy zachowaniu niektórych z jej właściwości.
Stosowanie substancji zastępujących cukier biały ma za zadanie głównie zaspakajanie występującej u człowieka potrzeby smaku słodkiego, jak również polepszanie cech organoleptycznych wielu produktów, które nazywane są produktami rodzaju „light”. Żywność taka przynosi korzyść osobom o skłonnościach do otyłości, gdyż umożliwia im planowanie i przestrzeganie diety niskoenergetycznej. Zastosowanie tych substancji zarówno w produktach, jak i jako słodziki, zapobiega powstawaniu próchnicy.
Słodziki dzieli się na dwie grupy:
Poliole, których wartość energetyczna wynosi 2,4 kcal na 1 g, podczas gdy 1 g cukru dostarcza 4 kcal. Do substancji tych zalicza się: laktitol, izomalt, mannitol, sorbitol, ksylitol. Wykazują one słodkość zbliżoną do cukru.Syntetyczne substancje słodzące o bardzo wysokiej słodkości, nawet 200–400 razy słodsze od cukru. Dlatego też stosowane są w niewielkiej ilości i nie wnoszą dodatkowej energii. Należą do nich: cyklaminiany, acesulfam K, aspartam, sacharyna, neohesperydyna DC, taumatyna.
Obecnie na rynku jest wiele produktów spożywczych zawierających słodziki m.in.: słodziki stołowe, napoje, desery, przetwory owocowe, w tym dżemy, galaretki, wyroby cukiernicze, słodycze (np. czekolada), gumy do żucia oraz produkty dietetyczne.
Wracając jednak do herbaty, możemy ją również posłodzić miodem. Miód dostarcza nie tylko słodkości oczekiwanej przez konsumenta, ale także posiada właściwości lecznicze. Nauka zajmująca się pszczołolecznictwem nosi nazwę apiterapii. W zależności od rodzaju produktu zbieranego dzielimy je na:. produkty zbierane przez pszczoły, np.: pyłek kwiatowy, produkty zbierane i przerabiane przez pszczoły, np.: propolis oraz produkty wytwarzane w organizmie pszczelim, np.: wosk, jad pszczeli, czy mleczko pszczele.
Dlaczego warto słodzić miodem?
Miód może być złocisty, czasem ciemny, gęsty albo rzadki. Zawiera cukry, biopierwiastki, enzymy, aminokwasy, witaminy i wiele innych. Tak naprawdę łatwiej jest wymienić substancje, których miód nie posiada niż te, które posiada.
Miód rzepakowy dobrze służy osobom cierpiącym na choroby serca i układu krążenia.
Wątrobiarzom pomoże miód z mniszka lekarskiego.
Miód akacjowy pomaga szczególnie przy kłopotach żołądkowych (dwie łyżki tego miodu rozcieńczone wieczorem w szklance letniej wody i wypite rano na czczo regulują trawienie, przyspieszają gojenie uszkodzeń śluzówki i pomagają przy zaparciach).
Dwie, trzy łyżeczki dziennie miodu wielokwiatowego spożywane regularnie zimą pomogą organizmowi łatwiej znieść wiosenne alergie. Miód lipowy, podobnie jak herbata z lipy, działa rozgrzewająco i kojąco przy przeziębieniach, zapaleniach oskrzeli, niedrożnych zatokach i kaszlu. Ponadto ma właściwości uspakajające i nasenne. Stosowany jest przy nerwicach i stanach depresyjnych.
Odtruwająco i przeciwzapalnie działa miód gryczany, który bogaty jest w cukry proste, kwasy organiczne, mikroelementy i olejki eteryczne. Szybko oczyszcza rany z ropy, nie dopuszcza do tworzenia się pęcherzy i blizn oparzeniowych.
Osoby z chorym pęcherzem moczowym, nerkami, czy też z prostatą powinny spożywać miód wrzosowy rozcieńczony w wodzie z dodatkiem soku cytrynowego i łyżeczką oliwy. Usuwa on bowiem obrzęki, rozszerza naczynia krwionośne, zwiększa filtrację nerek oraz zapobiega tworzeniu się piasku i kamieni nerkowych.
Przy schorzeniach układu krążenia, ze względu na dużą zawartość glukozy, fruktozy, acetylocholiny i potasu należy spożywać miód spadziowy. A ponieważ jest on najbogatszy w te składniki to również pomaga przy nieżytach dróg oddechowych i gardła.
Chociaż miód ma tak wiele właściwości leczniczych, należy pamiętać, że nie zadziała antybiotycznie na dzień następny. Żeby skutecznie wzmacniać swoją odporność i mieć dobre samopoczucie, należy spożywać go regularnie.
Do słodzenia prócz cukru, słodzików, miodu stosuje się również syrop klonowy. Produkowany jest tylko w Kanadzie i w niektórych regionach Stanów Zjednoczonych, poza tym nigdzie indziej na świecie. Istnieją dwa rodzaje producentów syropu klonowego. Jedni to poważni przedsiębiorcy, którzy w profesjonalny i nowoczesny sposób produkują syrop na skalę przemysłową, a drudzy to producenci-hobbyści.
Właściwości syropu klonowego są tak unikalne, że choć ciągle próbuje się wyprodukować syntetyczny syrop klonowy, na razie się to nie udało. Pomimo postępu nauki i wciąż rozwijającej się technologii ten delikatny smak pozostaje tajemnicą natury. Słodziutki syrop jest smaczny sam w sobie, ale świetnie smakuje także z ciepłymi naleśnikami, goframi, z lodami, jogurtami. Niektórzy używają go do mleka. A jeśli posłodzisz nim herbatę, będziesz się nią delektować.
Jakie są właściwości syropu klonowego?
Mówią, że jest afrodyzjakiem. Obok szampana, lubczyku, kopru włoskiego czy dyni zwiększa wrażliwość na bodźce i pobudza zmysły. Badania medyczne potwierdziły, że substancje zawarte w syropie klonowym wpływają na ośrodki seksualne.Syrop klonowy jest mniej energetyczny niż miód. 15 mililitrów syropu klonowego to 50 kalorii, a taka sama ilość miodu to ok. 64 kalorie.Smakołyk ten zawiera ważne dla organizmu składniki odżywcze, jak cukier (głównie), aminokwasy, kwasy organiczne, związki aromatyczne, hormony, ale także takie witaminy jak: tiamina (witamina B1), ryboflawina (B2), kwas pantotenowy (B5), pirydoksyna (B6), niacyna, biotyna i kwas foliowy, witamina A oraz następujące składniki mineralne: sód, potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo, cynk, miedź, cyna. Syrop klonowy nie zawiera tłuszczu.
Bogactwo substytutów cukru białego jest dobrą nowiną dla tych wszystkich, którzy cierpią, wyrzekając się słodzenia czegokolwiek, ponieważ pozwala im znaleźć substancję słodzącą, która pogodzi wymóg obniżenia spożywanych kalorii z potrzebą dobrego smaku.
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze