Post to zdrowie
Już od lat 30. ubiegłego wieku przeprowadzano w USA badania dotyczące związku restrykcyjnej diety z długością życia. Testy na myszach dowiodły, że zwierzęta, które dostawały znacznie mniej jedzenia, żyły nawet o jedną trzecią dłużej. Sprawdzono, że u mało jedzących zwierząt poziom hormonu wzrostu był niższy niż przeciętnie, więc zaczęto badać działanie tego hormonu u ludzi. Ta substancja jest bardzo potrzebna u dzieci, ale już u dorosłych, w starszym wieku, może nawet bardziej szkodzić, przyczyniając się do powstawania raka czy cukrzycy.
Doprowadziło to badaczy do wniosku, że ograniczenie pożywienia w wieku dorosłym może obniżyć poziom hormonu wzrostu, który powoduje, że komórki się mnożą, a wśród nich także te wadliwe, np. nowotworowe. Tymczasem przy ograniczeniu pokarmu organizm naturalnie zaczyna koncentrować się na „naprawianiu” komórek istniejących, a nie produkowaniu nowych. Opracowano dwa warianty takiego „postu”: naukowcy z Uniwersytetu Illinois w Chicago opracowali dietę zakładającą 1 dzień zwyczajnego jedzenia ok. 2000 kcal i następnie 1 dzień na restrykcyjnej diecie ok. 600 kcal w dwóch urozmaiconych, ale nietuczących posiłkach (warzywa, jajka, chude mięso itp.). Z kolei naukowcy z Uniwersytetu Południowej Kalifornii zaproponowali łatwiejszy wariant: 5 dni normalnego odżywiania, ale bez przejadania się, i 2 dni ścisłego postu. W obu przypadkach po kilku tygodniach zaobserwowano spadek wagi i obniżenie poziomu cukru i cholesterolu we krwi. Dalsze badania dopiero przed nami.
Czy myślicie, że to naprawdę działa?
